รู้สึกดีใจที่จะได้บันทึกบทความที่เป็นตัวของตัวเอง และสื่อสารกับเพื่อนภายนอกตัวเรา อย่างน้อยก็ได้บันทึกสิ่งทีทำ และทำให้เพื่อนๆ ร่วมงานได้เดินทางไปพร้อมกะเรา และเราเดินทางไปพร้อมกะเขา....
เพื่อให้การทำงาน การใช้ชีวิตดูเหมือนไร้ค่าในบางครั้งแต่...โลกนี้มีที่สวยงามมากว่าที่เราคิด...หยุดสักพักที่นี่ เพื่อเดินทางต่อ...
8 ความคิดเห็น:
วันนี้ดีใจที่ได้ให้คำปรึกษาคุณยายคนหนึ่ง ที่มีลูกชายต้องทานยาบำบัดอาการทางจิต ดูท่าทางแกคงจะเหนื่อยและสับสนกับการที่จะติดกับโรงพยาบาลจิตเวช ความต้องการของคุณยายต้องการให้อนามัย ประสานงานกับโรงพยาบาล ให้ส่งยาที่เคยรับมา เนื่องจากลูกชายที่ป่วยไม่อยู่ไปทำงานต่างจังหวัด บางครั้งมีอาการทางจิต วันนี้ วันอาทิตย์ เจ้าหน้า รพ.คงหยุดเป็นแน่ จึงได้งคุยสักพัก แกเราเรื่องความทุกข์ทรมาน การลำบากในการใช้ชีวิต การต้องหาหยิบยืมต่าง ๆ ในการเลี้ยงดูตนเองและหลานชายตัวน้อยที่เป็นลูกของลูกชาย ที่แม่เป็นคนลาวถูกส่งตัวกลับประเทศเพราะเข้าเมืองไม่ถูกต้อง...น้องชายตัวเล็ก ยกมือไหว้หมอ(ชาวบ้านเรียก)ตามคำบอกของคุณยายก่อนกลับบ้าน...อืมมม ในใจคิดอยากจะช่วยยายด้วยการหยิบเงินในกระเป๋าที่มีใบร้อย 2 ใบกะใบยี่สิบยื่นให้...คิดแล้วคิดอีก ถ้าเราให้ยาย คนอื่นก็คงจะมาในรูปแบบยายอีกหลาย ๆ คน นึกถึงการแก้ปัญหาความยากจน แก้ไขระบบบริการสาธารณสุข ไม่ว่าจะเป็นระดับท้องถิ่น ประเทศ...ถ้าประเทศไทยมีแบบนี้เยอะ ๆ คงอีกนาน อย่างน้อยคงสะท้อน...อะไรกะเราได้ คิดไปคิดมา นึกว่าเราจน แต่ความจริงมีคนที่เดือนร้อน และจนกว่าเราอีก...จะทำอย่างจะแก้ปัญหาให้คลอบคลุมประชากรอย่างทั่วถึง...หมออนามัยคงต้องเยี่ยมบ้านให้มากขึ้นเสียแล้ว...โดยเฉพาะครอบครัวยายกะหลานท่านนี้
กระบวนการทางความคิด เป็นทางแห่งความสำเร็จ ...แต่ทำยากมากสำหรับใครบางคน การสูญสิ้นอิสระภาพมันทรมานแต่การสูญสิ้นความกระตือรือร้นนี่สิ โลกแทบสลาย วันนี้ได้โอกาสเฝ้ามองและติดตามความเคลื่อนไหวของกลุ่มคนที่ต้องดิ้นรน ต่อสู้เพื่อแค่เอาชนะ บนความเจ็บปวดทุกข์ทรมานเพี่อให้ใครบางคนต้องขึ้นมาหายใจได้ น่าเวทนา...โลกเราคงต้องปะปนกันไปในเรื่องของ กิเลส ความต้องการ การต้องชนะโดยไม่ยอมตายเพื่อชาติ บางทีคนที่บอกว่า ขอตายเพื่อชาติ ฟังดู ก็ดูดี แต่...(คิดอีกมุม)อาจเป็นการช่วยให้ตัวเองอยู่รอด เพราะการชนะไม่ทำให้ประเทศชาติดีขึ้นแต่น้อย เพียงแค่ซ้ำเติมเท่านั้น เพราะหากเอาชนะก็แพ้ ถ้าแพ้อาจชนะก็ได้ แต่ไม่มีใครอยากแพ้นี่สิ พังแน่... ดังนั้นสังคมต้องหาคนแพ้เพื่อยกย่องเป็นฮีโร่...แพ้คือชนะนั้นเอง ชนะตนชนะคนทั้งปวง (ดั่งพระท่านว่า)
สิ้นสุด แห่งฝัน..... การพัฒนาคน ต้องอาศัยโคตรเหง้าด้วย(พันธุกรรม) เสริมแรงแห่งสิ่งแวดล้อมที่ดี และความฉลาดของตนเอง
รู้ทันมัน.....แล้วเราจะไม่ตกหลุมพรางแห่งความโง่เขลา
พอเพียงแห่งเปลวแทน คือน้ำตาที่ไหลจากเปลวไปเพื่อหนี้ความร้อนแรงแห่งภัยพินาศ กลายเป็นความอ่อนช้อย และแข็งกระด้าง รองการเผาไหม้อักครั้งจนกว่า สิ้นแสงเปลวแห่งความร้อน...ลาก่อนความโลภแห่งมนุษย์
การเดินทาง...ถึงจุดหมาย นั้นไม่สำคัญ
...การเก็บเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างทางนี่สิ ยิ่งใหญ่ การเรียนรู้ สิ่งใหม่ ๆ เพิ่มเติมให้กับชีวิต สร้างสีสรรให้มีชีวิตชีวา สุข ทุกข์ รูปแบบการใช้ชีวิตที่แตกต่างของมนุษย์อาจสอนเราให้รู้จักการเอาตัวรอด การเริ่มต้นไม่สิ้นสุด แต่ไม่ใช้การเริ่มใหม่ เพียงแต่เริ่มรับสิ่งใหม่ ให้ชีวิตที่ดีขึ้น... มีคนเขาบอกว่า คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า นั้น...เคยพบเห็น... แต่การเรียนรู้สิ่งที่คนอื่นอยากเปลี่ยนแปลงจากสิ่งนั้น อาจทำให้เราได้ประสบการณ์มากยิ่งขึ้น...พร้อมเปลี่ยนแปลงเพื่อการพัฒนา การตัดออก ตัดทิ้ง เอาไว้เพื่อมอบแด่มะเร็งร้ายเท่านั้น ...
วันนี้ไดมีโอกาส เดินเที่ยวในงานที่เขากำลังเตรียมที่จะต้อนนับเทศกาลงานแข่งเรือประจำปีไทยลาว ...(เดินรอบๆ นอก ไม่กล้าเข้าไปข้างในกล้ว เอช1เอ็น1 55) จากการสังเกตผู้คนทั่วไปยังไม่ค่อยที่จะป้องกันตัวเองมากเท่าที่ควร อาจเป็นเพราะเจ้าไวรัสนี้ จะทำให้ร้ายคนที่อ่อนแอหรือมีจุดอ่อนอะไรบางอย่างเท่านั้น คนแข็งแรงเป็นได้แค่พาหะ เพื่อกำจัดคนอ่อนแอ หรือไม่ อันนี้น่าคิด ในมุมนี้.... แต่ก็เห็นเจ้าหน้าที่ รพ.หลายคนเริ่มตื่นตัว(กลัว)กัน ช่วงแรกๆ ของการระบาด ผมใส่หน้ากากเข้า รพ. เพื่อที่จะไปสอบสวนโรค(ช่วงระบาดใหม่) รายงานสสอ.ไม่ค่อยที่จะเห้นเขาสนใจใส่หน้ากากกัน ทั้งที่เป็นแหล่งของผู้ป่วยที่จะรักษา เพราะเราไม่รู้ใครเป็นหวัดธรรมดา หรือเจ้าตัวร้ายในตัว ไม่แปลกอะไรที่จะต้อง ตามแก้ แต่ก็อาจจะสายไปบ้าง ...น่าจะทัน ขอเซพก่อนนะครับ
หายไปหมดอีกแล้ว...เซ็งจัง
งั้นของนำเสนอสั้น ๆ หละกัน...
ควรตั้งผู้รับผิดชอบงานระบาดวิทยาที่มีความสามารถดังนี้
1.มีความรู้ด้านไอทีพอสมควร
2.สามารถวิเคราะห์โรคได้ และรายงานเร็ว
3.สามารถจัดเก็บข้อมูลจากทุกหน่วยงานมาไว้ที่เดียว ผู้บริหารพร้อมเลือกใช้ และสามารถติดตามข้อมูลแบบถึงลูกถึงคน...?
เช่น..
หาก หน่วยงานระดับตำบลไม่สามารถจัดส่งข้อมูลได้ ต้องออกติดตามและแก้ป้ญหาร่วมกันกับเจ้าหน้าที่ สอ. และนำส่งรายงานให้ได้ เช่น ตกลงต้องส่งรายงาน ฐาน R506 ทุกวัน พฤหัสฯ หากเช้าวันศุกร์ รพ. สอ.ไม่ส่งรายงาน ต้องติดตามในวันนั้น และให้สอ.ต้องตั้งเบิกค่า OT ให้ เจ้าหน้าที่หน่วยระบาดนั้น โดยให้หัวสอ.สามารถเบิกจ่ายได้ทันที น่าจะแก้ปัญหาระบบรายงานที่ช้าหรือไม่ถูกต้องได้ ไม่ต้องมารอ...รอ..แล้วบอกว่า ไม่ถูก มันผิด ต้องแก้ ...แต่สายเสียแล้ว...
แสดงความคิดเห็น